فکر می کنیم حرف ها روی دلمان ماسیده اند و زیاد داریم برای گفتن. وقتش که می رسد با همان بهترین آدمش هم دو ساعت قدم بزنی حرف هایت تمام می شوند. بعد می گویی کی این دو ساعت دیگر هم تمام می شود. می خواهی فرار کنی بروی خانه توی اتاقت روی تختت دراز بکشی و ملافه رو بکشی روی سرت. خودت را به خواب بزنی.